«Եսենին»
Տառապանքում կա ձայն,
Եվ ձայնի մեջ կա լույս,
Եվ լույսի մեջ` ոգի.-
Եվ ոգու մեջ ահա դու կանգնած ես մենակ
Որպես տրուբադուրը չթվարկված զորքի:
Բարի՜, եղբայրորեն ինձ ասում ես` ապրի՛ր,
Թող բուքը քեզ երբեք չհալածի,
Թող չծեծի քամին, մտրակ չիջնի վրադ,
Ոչ ոք քեզ ճորտության
Համար թող չվարձի,
Ասում ես ինձ` ապրիր ուրախ ու երջանիկ,
Առանց հարստության, առանց փառք ու գանձի,
Ասում ես ինձ` ապրիր անխարդավ ու աննենգ,
Ասում ես ինձ` ապրիր,
Ապրիր որպես բույրը ցորեն հացի,
Եվ մեկ-մեկ էլ կրկնիր` “Եղբայր ենք մենք”:
Ոչի՛նչ, ասում ես դու: -Մի՛ տառապիր, ոչի՛նչ,
Լեռները չեն չոքում քամիների վախից.-
Եվ օրորվում ես դու,
Եվ շնկշնկում ես դու`
Որպես տափաստանի մի անկյունում բուսած
Հավերժական թախիծ:
Ոչի՛նչ, ասում ես դու, ոչի՛նչ, ոչի՛նչ, ոչի՛նչ,
Տե՛ս, չի եղել ոչինչ, չի լինելու ոչինչ,
Մի պուտ մարդկայնություն պահիր կրծքիդ խորքում,
Եվ չեն մթնի երբեք աչքերդ ջինջ:
Ես հավատում եմ քեզ, երբ նայում եմ ցավիդ,
Եվ հավատում եմ քեզ, երբ նայում եմ ահիդ,
Եվ քո Խաչը ահա ես տանում եմ հլու.-
Եվ չգիտեմ` վաղվա խաչերի մեջ
Մեր Խաչն ո՞վ է արդյոք շալակելու:
Ոչի՛նչ, ասում ես դու, մի՛ տառապիր, ոչի՛նչ,
Լեռները չեն չոքում քամիների վախից.-
Եվ օրորվում ես դու,
Եվ շնկշնկում ես դու`
Որպես տափաստանի մի անկյունում բուսած
Հավերժական թախիծ:
Ռազմիկ Դավոյան
