ԴԻՄՈՒՄ
Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վլադիմիր Պուտինին,
Միացյալ Նահանգների նախագահ Ջո Բայդենին,
Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնին,
Մեծ Բրիտանիայի վարչապետ Բորիս Ջոնսոնին.
ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Յենս Ստոլտենբերգին
Ռուսաստան-ՆԱՏՕ խորհրդի ձեւաչափում եւ
ԵԱՀԿ—ում Ռուսաստան եւ Միացյալ Նահանգների միջեւ նախատեսված առաջիկա քննարկումների ու բանակցությունների կապակցությամբ, որ տեղի է ունենալու Բրյուսելում 2022 թվականի հունվարի 9-13-ը,
Մերձկասպյան Արեւմուտքի տարածաշրջանում հայ և այլ բնիկ ժողովուրդների դեմ իրականացված Ցեղասպանության հանցագործությունների վերաբերյալ
Ձերդ գերազանցություն պարոնայք նախագահներ:
Մեկ տարի առաջ թուրքերի 150-ամյա ցեղասպան մեքենան, օգտվելով COVID-19-ի համաճարակի հետ կապված քաոսից, ինչպես 100 տարի առաջ, կրկին խաբելով բարձր տերություններին՝ համաշխարհային հանրությանը եւ բոլորին Երկիր մոլորակի վրա, շրջանցելով ԵԱՀԿ-ն (Եվրոպայի անվտանգության եւ համագործակցության կազմակերպություն, որից միակողմանի փաստացի դուրս են եկել Թուրքիան, Ադրբեջանը, Հայաստանն ու Ռուսաստանը, իսկ միջազգային ընկերակցության՝ ՄԱԿ-ի Անվտանգության Խորհրդի կամքն ու որոշումները խախտել են Իսրայելը, Պակիստանը, Ուկրաինան, Ղազախստանը, Բելոռուսիան, Վրաստաը), իրենց շուրջ գաղտնի համախմբելով ժամանակակից աշխարհի վաշխառու կործանարար ուժերի բոլոր տեսակներն ու կազմավորումները, ԱՄՆ-ում իշխանությունը Դոնալդ Թրամփից Ջո Բայդանին անցնելու շփոթի ժամանակ, նախապատրաստել եւ հիմնովին իրականացրել են իրենց ոճրագործությունները մարդկության եւ մարդկության դեմ արդեն 21-րդ դարում՝ ի դեմս Մերձկասպյան Արեւմուտքի տարածաշրջանում իրականացված Հայոց ցեղասպանության, ահաբեկիչների ներգրավմամբ եւ արգելված քիմիական զենքի կիրառմամբ Արցախի Հանրապետության (Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության) քաղաքացիական բնակչության դեմ։ Նշյալ կոալիցիայի հանցագործ ծրագրերը նպատակ են ունեցել սկսել հայերի օկուպացիայի եւ պետականության վերջնական ոչնչացման գործընթացը, որը բռնի ուժով, 100 տարի առաջ բոլշեւիկների հետ միասին սահմանվել էր տարածքային-տնտեսական ռեեզերվացիայի տեսքով։ Այսօրվա հանցագործությունները հնարավոր են դարձել 100 տարի առաջ կատարված հանցագործությունների անպատժելիության արդյունքում, ձախողված, չարամտորեն եւ արհեստականորեն հաստատված իրողությունների պատճառով, հակառակ Առաջին համաշխարհային պատերազմում հաղթող երկրների որոշումների, Լոզանի տրիբունալի, հանցագործություն կատարածներին տարբեր միջազգային նախագծերում ներգրավելու անհեռատես քաղաքականությամբ, իբրեւ թե աշխարհում եւ տարբեր տարածաշրջաններում խաղաղությունը պահպանելու բացատրությամբ:
Զարմանալիորեն անտեսվում են նմանատիպ կործանարար որոշումների դասերը․․․ մի բան, որ տեղի ունեցավ 2020 թ․ Արցախյան 44-օրյա պատերազմի ժամանակ, շրջանցելով մջազգայնորեն ճանաչված ԵԱՀԿ հարթակը։ Նույնը կատարվեց մ.թ.ա. 89-88 թվականներին, երբ աեանց Հռոմի Սենատի համաձայնության Արեւելյան Միջերկրական ծովում սադրեցին ավազակային պատերազմ։ Ուշացումով զղջացին իրենց արածի համար եւ կատարվածի համար, վերադարձրին բոլոր ռազմագերիներին՝ վճարելով նրանց վերադաձի ծախսերը։ (1)
Սակայն, անհիշելի ժամանակներից Հայկական լեռնաշխարհում եւ նրա շրջակայքում կարգուկանոնն այլ էր նույնիսկ պատերազմի ժամանակ։
Քեմալական Թուրքիա եւ բոլշեւիկյան Ադրբեջան արհեստական կազմավորումները ստեղծվել են հայերի, հույների, ասորիների, եզդիների, արաբների, մոլոկանների, ալավիների, զազաների եւ Հայկական լեռնաշխարհի այլ բնիկ ժողովուրդների, Արեւմտյան Կասպից ծովի տարածաշրջանի, Հյուսիսային (Հայկական) Միջագետքի սեփականության վրա։ Կիլիկիա, Արեւմտյան Ասիա եւ Իրանական բարձրավանդակի հյուսիս-արեւմուտք:
Թուրքերի կողմից, միջազգային ահաբեկիչների ներգրավմամբ, 2020 թվականին Արցախում (Լեռնային Ղարաբաղ) սանձազերծված 44-օրյա ագրեսիայի ընթացքում հայերը եւ այլ բնիկ ժողովուրդներ լքեցին իրենց հազարամյա օջախները՝ իրենց հարազատների շիրիմներն ու տապանաքերերը։ 1894-1923 թ.թ. Հայոց ցեղասպանության ժամանակ հայերը եւ այլ տեղահանված բնիկ ժողովուրդները վստահ էին, որ թուրքերն արդարացիորեն կպատժվեն մարդկության եւ մարդկայնության դեմ կատարած վայրագությունների համար, եւ նրանք հույսը դնում էին իրենց տները վերադառնալու վրա: Այսօրվա վաշխառությունը ժողովրդին չի թողել նույնիսկ մահվան հավատը։
Եթե Վերսալի զինվորական տրիբունալը եւ Կոստանդնուպոլսի զինվորական տրիբունալը պատժեին Հայոց ցեղասպանության բոլոր կազմակերպիչներին, ինչպես երիտթուրք կուսակցության մարդասպաններին, այնպես էլ սուլթանական, երիտթուրքերին եւ քեմալական կառավարություններին, ապա Հին աշխարհում եւ ամբողջ աշխարհում Դարչնագույն ժանտախտ չէր լինի։ Չէին լինի մի քանի տասնյակ միլիոն անմեղ սպանվածները եւ մոխրացված բնակավայրեր, գյուղերը, քաղաքները եւ երկրները: Թուրքերի անպատժելիությունը հանգեցրեց հույների, ասորիների, եզդիների, արաբների, մոլոկանների, ալավիների, զազա ժողովրդի ցեղասպանություններին, քրիստոնյա ասորիների սպանությանը Իրաքում (1933), Ցարական Ռուսաստանում եւ Ռումինիայում հրեական ջարդերին, Հոլոքոստին, ցեղասպանություններին իրականացված Կարմիր քմերների կողմից Կամբոջայում եւ Ռուանդայում հութուների տիրապետության եւ Ինտերահամվեի ուժերի կողմից թութսիների դեմ։ 20-րդ դարում աշխարհում առնվազն 30 միլիոն մարդ է մահացել ցեղասպանության գործողությունների հետեւանքով։ (2)
Թուրքիայի եւ «թյուրքալեզու պետությունների միավորման» երկրների միջազգային կոալիցիայի կողմից անպատժելիորեն նախաձեռնված զինված հակամարտությունն իրականացվել է Հայաստանի Հանրապետության գրեթե լիակատար մեկուսացման ֆոնին.
․ ջիհադի (ղազավաթի) բացահայտ քարոզով հայ ժողովրդի դեմ, նախ՝ որպես նախավարժանք դասընթաց Ադրբեջանական ԽՍՀ վարչական տարածքում՝ Սումգայիթում, Բաքվում եւ ամենուր այս միութենական հանրապետությունում, ապա՝ հյուսիսային Սիրիայում, Իրաքում, իսլամական ահաբեկչության միջազգային լրատվամիջոցներով, իսլամական ահաբեկչության ջիհադիստների բացահայտ հավաքագրմամբ եւ նրանց զանգվածային օգտագործմամբ Արցախի խաղաղ բնակչության դեմ Ցեղասպանական գործողություններում, չպահպանելով մարդու իրավունքների ոլորտում միջազգային տարրական նորմերը.
․ միլիոնավոր տեղեկատվական թելերով ծայրահեղական կազմակերպությունները գործողությունների հզոր ազդակ ստացան՝ աչքի առաջ ունենալով ադրբեջանա-արցախյան 44-օրյա պատերազմի «ոգեշնչող» փորձը։
Համոզված ենք, որ վերը նշվածի հետեւանքով տեղի ունեցած տեղաշարժերը առանց հապաղելու ի հայտ են եկել եւ՛ Աֆղանստանում, եւ՛ Սիրիայում, եւ՛ այժմ՝ Ղազախստանում։ Ցանկալի է, որ խաղաղապահ ուժերի խնդիրը լինի ղազախ ժողովրդի եւ Ղազախստանի քաղաքացիների իրավունքները պաշտպանությունը դարավոր թյուրքական վաշխառության եւ նրանց ստեղծած «միջազգային ահաբեկչական հանցախմբերի ավերիչ ուժերի կոալիցիայի» գործողություններից՝ արդեն թյուրքալեզու ժողովուրդների դեմ։ Ժողովուրդները պետք է ճանաչեն վաշխառության իրենց կեղծ հերոսներին։
Հարյուր տարի առաջ.
— Նոբելյան մրցանակի հավակնորդ, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների 28-րդ նախագահ Վուդրո Վիլսոնի հիմնարար հետազոտությունների հիման վրա հիմնված Վերսալյան կոնֆերանսների եւ Ազգերի լիգայի (ՄԱԿ) մասնակից հաղթող պետությունները հատուկ որոշումներ են կայացրել թուրքերի կողմից իրականացված Հայոց ցեղասպանության հետեւանքները հաղթահարելու համար․ Հայաստան պետության ստեղծումը, հայկական արեալի տարածքի սահմանները, սակայն Առաջին աշխարհամարտի ժամանակ հյուծված ու թուլացած՝ նրանք չեն ավարտել իրենց սկսած գործը,
— վաշխառությունը թալանել, մասնատել եւ ավերել է Ռուսաստանը (ցարի գահից հրաժարվելը եւ հեղաշրջումը, Ռուսական կայսրությանը Առաջին համաշխարհային պատերազմում հաղթողի երկրի կարգավիճակից զրկելը, քաղաքացիական պատերազմը, ազգերի եւ ժողովուրդների արհեստականորեն գծված սահմանները, ռեպրեսիաները, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը, բնիկ ժողովուրդների 80-ամյա մարդասպանությունը, առաջին հերթին՝ ռուս-սլավոնական եւ հայ) մշտական տարբեր կարգախոսների ներքո՝ գաղտնի եւ արհեստականորեն «ակտիվորեն» մասնակցելով տարբեր միջազգային նախագծերին եւ ծրագրերին, վայրագություններ է կատարել ստեղծագործ քաղաքակրթության կենսակերպերի դեմ;
— ԱՄՆ-ն իր պատմության մեջ առաջին անգամ ներգրավվեց միջազգային գործերի մեջ (առաջին անցումը Ատլանտյան օվկիանոսով ԱՄՆ նախագահի, ամերիկացի դիվանագետի եւ խաղաղապահ զինվորի կողմից դեպի Հին աշխարհ): Դա կապված էր Հայկական հարցի քննարկումներով՝ Հայաստանի մանդատ, Հայաստանի սահմանների որոշման իրավարարություն, Կոնգրեսում Հայաստանի վրա տարածքի տիտղոսի փաստացի հաստատում։ Արդյունքում ժամանակի ընթացքում Միացյալ Նահանգները դարձավ գերտերություն;
— Բավարար չէր վաշխառության համար բոլշեւիկների առաջնորդների եւ համաշխարհային պրոլետարիատի առաջնորդների անձի պաշտամունքի, կամայականության եւ սուբյեկտիվիզմի միջոցով առաջ քաշված երկարաժամկետ նպատակը․ հայոց պատմության կեղծարարությունը, հայերին որպես եկվորներ ներկայացնելը. իբրեւ թե հայերը բնաջնջեցին ցինիկորեն հորինված ուրարտացիներին նրանց բնօրրանում, ճիշտ նման ձեւով թուրքերն բնաջնջեցին նաեւ հայերին նրանց բնօրրանում։ Նմանատիպ ամբողջական կառուցվածքն անհրաժեշտ էր թուրքերին եւ նրանց հիման վրա ստեղծված ցեղասպան մեքենան ազատելու Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչելու եւ փոխհատուցելու անհրաժեշտությունից հայ եւ այլ բնիկ ժողովրդի նկատմամբ ցեղասպանության հետեւանքները հատուցման եւ փոխհատուցման տեսքով:
Խլե՞լ պատմությունը հայերից։ Դժվար թե հաջողության հասնեն։ Հայերը Հայկական լեռնաշխարհում ապրել են անհիշելի ժամանակներից։ Ավելի շուտ նրանք քիչ բան գիտեն Հայաստանի եւ նրա ժողովրդի մասին: (3)
Բոլորս էլ գիտենք, թե ինչի հանգեցրին «Դանցիգ միջանցքի» վերաբերյալ նացիստական Գերմանիայի պահանջները, Լեհաստանի դեմ պատերազմի նախապատրաստության սկիզբը։ Ահա թե ինչու, ցարական սպարապետ ու բալկանյան հերոս Գարեգին Նժդեհը, բյուզանդացի, լեգենդար զորավար Անդրանիկ Օզանյանն արեց անհնարինը եւ վաշխառությունից փրկեց ոչ միայն Հայաստանը, այլեւ ռուս ուղղափառ քրիստոնյա աշխարհը, ինչպես նաեւ Հին աշխարհը։
Այսօր կարեւոր է հիշել Հիտլերի մենախոսությունը Նապոլեոնի գերեզմանի մոտ, գիտակցել Թամերլանի սարկոֆագի բացման կախարդական ուժը։
Չենք կրկնի Աստծո (Ալլահի) մարդ կոչված Թամերլանի խոսքերը, (4) ինչո՞ւ նա չի ոչնչացնում հայերին, Աստծո (Ալլահի) ժողովրդին։ Կամ Մուհամեդ մարգարեի ու խալիֆաների խոսքերը հայերի մասին։
Իսլամը ներգրավված չէ թուրքերի վայրագությունների մեջ. Մահմեդականություն դավանող Մեծ Մերձավոր Արեւելքը փրկեց հայերին եւ Օսմանյան կայսրության այլ բնիկ ժողովուրդներին թուրքերի Ցեղասպանությունից։
Գոյություն ունի իսլամի թուրքացման եւ մարդկության դեմ իրականացված ոճրագործության՝ հայերի, հույների, եզդիների, արաբների, մոլոկանների եւ այլ ժողովուրդների ցեղասպանության պատասխանատվությունը վաշխառության կողմից իսլամի վրա փոխադրման գործընթաց։
Ցանկալի է ծանոթանալ Լենկ Թեմուրի հորդորի բովանդակությանը (Սամարկանդի Թամերլանի թանգարան-դամբարանի կախովի գորգի երրորդ տողը) Արցախի (Ղարաբաղ) մասին, որտեղ սպիտակով սեւի վրա գրված է․ «Չվիրավորել (չդիպչել) Արցախի լուսավոր ստեղծագործ հայ ժողովուրդին»։
Ձերդ գերազանցություն պարոնայք։
Ելնելով այն հանգամանքից, որ վաշխառության ավերիչ ուժերի կողմից հայերի բազմադարյա ոչնչացումը թեւակոխել է իր վերջնական փուլը, խնդրում ենք պաշտպանել Կասպիական Արեւմուտքի տարածաշրջանի հայերի շահերն ու տարրական իրավունքները, խնդրում ենք դադարեցնել Հայոց ցեղասպանությունը, այսօր արդեն Կասպիական Հարավի տարածաշրջանում ապահովելու իրենց կյանքի, խաղաղության, խղճի եւ կրոնի ազատության, էթնիկ եւ կրոնական պատկանելության, տեղաշարժի եւ բնակության վայրի ընտրության ազատության, անձի, տան եւ ունեցվածքի անձեռնմխելիության, կրթության եւ առողջության իրավունք:
Վերոնշյալի հետ կապված.
— ձեռնարկել բոլոր հնարավոր եւ անհնարին միջոցները՝ ադրբեջանական գերությունից ազատելու խաղաղ բնակիչներին եւ զինծառայողներին.
— բոլոր խնդիրներին լուծումներ տալու համար վերադառնալ համաշխարհային հանրության կողմից ճանաչված ԵԱՀԿ հարթակ եւ գնահատել Արցախի (Լեռնային Ղարաբաղի) հայության՝ խաղաղ բնակչության դեմ սանձազերծված 44-օրյա պատերազմը, ինչպես նաեւ հայ ժողովրդի դեմ իրականացված ցեղասպանության հանցագործությունները․ Սումգայիթում, Բաքվում (1918, 1920, 1988, 1990), Գանձակում, Շուշիում (1918, 1920), Մարաղայում, Շամխորում, Կիրովաբադում, Մինգեչաուրում (1988), էթնիկ զտումները, սպիտակ ցեղասպանությունը եւ հայ ժողովրդի մշակույթի ցեղասպանությունը Նախիջեւանում եւ Ադրբեջանական ԽՍՀ ամբողջ վարչական տարածքում.
— կարգավիճակ տալ թե՛ խաղաղապահ ուժերին, թե՛ Արցախի հայերի ինքնիշխանությանը, որտեղ բնիկ հայերից բացի կան նաեւ Օսմանյան կայսրությունում եւ Ադրբեջանում Հայոց ցեղասպանության հետեւանքով վերաբնակեցված փախստականներ, 1894-1923 թթ. Հայոց ցեղասպանությունը վերապրածներ Մերձավոր Արեւելքից՝ Սիրիա, Իրաք եւ Լիբանան;
— սահմանազատման եւ սահմանազատման համար հիմք ընդունել համաշխարհային հանրության՝ Առաջին աշխարհամարտի հաղթողների Բարձր տերությունների խորհրդի եւ Ազգերի լիգայի (ՄԱԿ) որոշումները, Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսի Հատուկ հանձնաժողովի Զեկույց-առաջարկը (1919-1920 թթ.), այլ ոչ թե վարչատարածքային բաժանման ներբոլշեւիկյան 80-ամյա քարտեզները, որոնք Ճանաչված չեն որպես միջազգային իրավունքի սուբյեկտ, կամ արհեստականորեն ձեւավորված Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի կազմավորումները եւ նրանց մտադրություններ, որոնք մեկ դարով միմյանց մեջ բաժանեցին հայկական տարածքը.
— վերականգնել Համաշխարհային համայնքի` Ազգի լիգայի կողմից լիազորված Հայաստանի նկատմամբ մանդատը Հայաստանի տարածքի դե յուրե եւ դե ֆակտո տիտղոսների նկատմամբ.
Ցեղասպանությունների կանխարգելման եւ չեզոքացման հայկական կենտրոն,
Արևմտյան Հայաստանի Ազգային ժողով (խորհրդարան),
Հայոց ցեղասպանության հետեւանքով հասցված նյութական եւ ոչ նյութական կորուստների վերականգման եւ փոխհատուցման հաշվարկման, վերլուծության, գույքագրման, հաշվեքննության, որակական գնահատման (qualimetric) եւ դատական փորձաքննության Միջազգային անկախ իրավական եւ փորձագիտական կենտրոն
Մարտիկ Գասպարյան, Էկոնոմիկայի եւ Խաղաղության Նոբելյան մրցանակի հավակնորդ, ակադեմիկոս, տնտեսագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր
6 հունվարի, 2022 թ․
————————
Ծանոթագրություն․
- Մինչ Իտալիայում եւ Հռոմում հարաբերությունները կարգավորվում էին, Պոնտոսի թագավորության տիրակալ Միհրդատ VI Եվպատորը, ով գրավել էր Փոքր Հայաստանը եւ Բոսփորի թագավորությունը, Հայաստանի հզոր Տիգրան II-ի դաշնակիցը, իր հայացքն ուղղեց դեպի Բիթանիայի թագավորությունը եւ Կապադովկիայի թագավորությունը։ Նրանց տիրակալները՝ Բիթանիայի ցար Նիկոմենդոսը եւ Կապադովկիայի ցար Արիոբարզանը ստիպված էին փախչել:
Բիթանիան գրավեց Սոկրատես Բարին՝ Նիկոմեդեսի եղբայրը եւ Միհրդատի դաշնակիցը, իսկ Կապադովկիան՝ Միտրաասը եւ Բագան, որոնց Միտրիդասը զորքեր հատկացրեց։
Բիթանիայի թագավոր Նիկոմեդեսը, լինելով «հռոմեական ժողովրդի բարեկամ», դիմեց Սենատի օգնությանը։ Սենատը Մանիա Աթիլիային ուղարկեց՝ լուծելու խնդիրը: Երբ նա հասավ հռոմեական Ասիայի նահանգ, կառավարիչ Լուկիոս Կասիուսը եւ լեգատը Կվինտոս Օպիոսը սկսեցին հորդորել Ատթիլիոսին պատերազմ սկսել Միհրդատի հետ։
Լուցիուս Կասիուսը եւ Մանիուս Ատթիլիուսը զարմացած էին, թե որքան հեշտությամբ Միհրդատի զորքերը հաղթեցին Նիկոմեդեսի ավելի մեծ բանակին: Եվ նրանք սկսեցին ափսոսալ, որ կռվի մեջ են մտել նման ուժեղ թշնամու հետ՝ առանց Հռոմի Սենատի լիազորությունների, բայց արդեն ուշ էր։
Պոնտացիները գերեվարեցին մեծ թվով բանտարկյալներ եւ Նիկոմեդես թագավորի ճամբարը։
Միհրդատն ազատեց բոլոր գերիներին։ Ավելին, նա հրամայեց, որ բանտարկյալներից յուրաքանչյուրին ճանապարհի համար գումար տան։
Լուցիուս Կասիուսը եւ Մանիուս Ատթիլիուսը զարմացած էին, թե որքան հեշտությամբ Միհրդատի զորքերը հաղթեցին Նիկոմեդեսի ավելի մեծ բանակին: Եվ նրանք սկսեցին ափսոսալ, որ կռվի մեջ են մտել այդպիսի ուժեղ թշնամու հետ՝ առանց լիազորությունների Հռոմի Սենատի կողմից, բայց արդեն ուշ էր։
Պատերազմը սկսվել էր։
- Ավելի քիչ ինտենսիվ եւ երկարատեւ դրվագներ, որոնք, նրա կարծիքով, նույնպես ցեղասպանություն են.
Ստալինիզմը ԽՍՀՄ-ում 1930-ական թթ
Մաոիզմը եւ ճապոնական Չինաստանում 1920-ականներից մինչեւ 1970-ականները (ներառյալ 1950-ականների կառավարության կողմից ստեղծված սովը)
Տիբեթցիների եւ այլ ազգային փոքրամասնությունների ցեղասպանություն ՉԺՀ-ում Մաո Ցզեդունի օրոք (տիբեթցիների առնչությամբ՝ ՄԱԿ-ի հետ առնչվող իրավագետների միջազգային հանձնաժողովի եզրակացությունների համաձայն): Խորհրդային պատմաբանները նշում էին, որ «ազգային շրջաններում բնակչության դիմադրությունը տնտեսական թալանին եւ ազգային-մշակութային ցեղասպանությանը մշտապես եղել է, որոշ շրջաններում հասնելով ուղղակի զինված ապստամբության»։
Հյուսիսային Կորեան կառավարվում է Կիմ Իր Սենի եւ Կիմ Չեն Իրի կողմից
Գվատեմալան 1954-ից 1996 թվականներին ինտենսիվ փուլով 1981-1983 թթ.
Ցեղասպանությունը Արեւելյան Թիմորում 1975-ից 1999 թվականներին (գագաթնակետը 1978-80 թվականներին)
Սուդանը 1982 թվականից (մոտ 2 միլիոն զոհ մինչեւ 2006 թվականը, առաջին զոհերը քրիստոնյաներն ու անիմիստներն էին, այնուհետեւ՝ սեւ մուսուլմանները Դարֆուրի հակամարտությունում)
Ճապոնիայի ռազմական հանցագործությունները ստացել են «ասիական հոլոքոստ» անվանումը։
Ինչ վերաբերում է ԽՍՀՄ-ում 1932-1933 թվականների սովին (Ուկրաինայում եւ Բելառուսում, որը կոչվում էր Գոլոդոմոր, Ղազախստանում սովը կոչվում էր «Գոլոշեկինսկի»), կա Գոլոդոմորը որպես ցեղասպանություն ճանաչելու հարց, որը բաղկացած է նրանից, թե այդ իրադարձությունները հիմնականում եղել են. ուկրաինացիների եւ ղազախների դեմ ուղղված էթնիկ հանցագործությունները կամ ակամա ծագել են վարչակարգի կողմից երաշտի պատճառով հացահատիկի մատակարարումների վերադասավորումից՝ տնտեսական եւ քաղաքական նպատակներին հասնելու համար: Ըստ Լեմկինի, այս իրադարձությունները ցեղասպանություն էին եւ «[ԽՍՀՄ-ի] երկարաժամկետ քաղաքականության շարունակություն՝ ոչնչացնելու ոչ ռուս ժողովուրդներին՝ վերացնելով նրանց առանձին մասերը»։ 1990-2005 թվականներին Չեսնայում ռուս բնակչության էթնիկ զտումների վերաբերյալ «ցեղասպանություն» սահմանումը բազմիցս օգտագործվել է Ռուսաստանի Դաշնության պաշտոնյաների կողմից։
Բիրմայի քաղաքացիական պատերազմի հետեւանքով Մյանմայում նաեւ հակամարտություններ եւ հալածանքներ են տեղի ունենում ռոհինջաների նկատմամբ։
- Ուրարտու պետություն չկա, դա կեղծիք է, թաքցնելու համար հայկական պետության գոյության փաստը, այն առաջ եւ հետո անհասկանալիորեն ներկայացվել է Ուրարտուի անվան տակ, դրանով իսկ հայերին մի կողմ թողնելով պատմության այդ դարաշրջանից՝ բերելով պատմությունը. անհայտ վիճակի. Դա արվել է հատուկ՝ արդարացնելու համար թուրքերի գազանություններն ու վայրագությունները մարդկության ու մարդկայնության դեմ, եւ հայերի, հույների, ասորիների, եզդիների, արաբների, մոլոկանների, զազաների, ալեւիների եւ այլ բնիկ ժողովուրդների նկատմամբ՝ ապացուցելու, որ հայ ժողովուրդը ոչնչացրել է ուրարտացիներին, գրավել նրանց երկիրը, իսկ հիմա թուրքերն են դա արել։ Այստեղ է անակնկալ, մեկը մյուսին ոչնչացրեց, թուրքերը նույնն արեցին, ահա ուրարտու բառի տակ թաքնված ականը՝ թուրքերին փրկել պատասխանատվությունից։
«Ուրարտու»-ն առաջացել է «Ուրատուր» բառից (ռ տառը փոխել է իր տեղը):
«Hurray tour»-ը նույնն է, ինչ «Asa tour»-ը։ Հայերն այս շինության համար շատ անուններ ունեն՝ Աստվածատուր, Բագատուր, Սանատուր, Վանատուր, Տիրատուր, Ուրատուր։
Հույների մեջ՝ Թեոդոր, սլավոնների մոտ՝ Բոգդան եւ այլն։
Բաբելոնացիներն ու ասորիները Հայկին համարում էին աստվածատուր երկիր։ Այդ պատճառով էլ այն ստացել է «Ուրա տուր» անվանումը, որտեղ Ուրը Աստված է: «Ուր առ տու» — «Արծո տվացի».
«Ար աթ»-ի հետ նմանությունը պատահական չէ.
Դարեհի արձանագրությունները ցույց են տալիս, որ Ուրարտուն Հայաստան է, եւ բոլոր չորս տերմինները՝ Հայասա — Նաիրի — Ուրարտու — Արմենիա — լիովին համարժեք են։ Խեթական տեքստերում Հայասա տերմինը նշանակում է պետություն Հայկական լեռնաշխարհում։ Երբ խեթական տեքստերը անհետանում են, այս տերմինը նույնպես անհետանում է։ Ասորեստանյան արձանագրություններում Նաիրի — Ուրարտու — Ուայայիս (Հայաիս) տերմինները նշանակում են նույն տարածքում գտնվող պետությունները, որոնք խեթերն անվանում էին Հայասա։ Ասորական պետության եւ տեքստերի անհետացման հետ վերանում են նաեւ այս տերմինները։ Հայտնվում է պարսկական Արմին տերմինը, որը լիովին համարժեք է վերը նշված բոլորին։ Հույները «Արմինան» վերածում են «Արմենիայի» եւ այդ տերմինը տարածվում է ողջ Եվրոպայում։
- Արեւելքում, երկու կրոններում, Աստված արտասանվում է նույն Ալահ Իլը, Ալա նշանակում է վերեւում եւ ավելի ճիշտ նշանակում է Գմբեթ:
Ասորեստանում եւ Բաբելոնում աստված բառն արտասանվում էր որպես Իլ; Իլուն թարգմանվում է որպես Գմբեթ: Այսպիսի արտահայտություն կա աշխարհի գմբեթը, բայց քչերն են այս խոսքերին իմաստ տալիս։
Մեր գալակտիկան ունի շրջանագծի ձեւ, ունի կենտրոն, ձեռքեր, եւ գմբեթը կանգնած է գալակտիկայի վերեւում, իսկ թագը՝ գմբեթի վերեւում:
Ալի խոսքը, Իլ; Ալահ, Ալեյխը նույն իմաստային նշանակությունն ունի. Այս բառը թարգմանվում է որպես գմբեթ:
Զիգուրատի վերին հարկի վերեւում նաեւ գմբեթ կար, որտեղից այն թափանցեց կրոն:
